Του Ανδρέα Αρβανιτάκη
arvanitakisan@gmail.com
Αρχισυντάκτη εφ. «Επικοινωνία» Ζωγράφου
Συνδιαχειριστή ιστοσελίδας dznews.gr Τα νέα του Ζωγράφου
Ανεξάρτητα αν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι όπως λέει ο σοφός λαός, το γεγονός παραμένει ότι βρωμάει και μάλιστα πολύ μέχρι τέρμα την ουρά. Αυτό για εμένα καθίσταται σαφές σχεδόν σε καθημερινή βάση μέσα από την εργασία μου αλλά και την ενεργό συμμετοχή μου στα κοινά, κυρίως μέσα από τους Συλλόγους Γονέων.
Ως νέος μπαμπάς και θέλοντας να βάλω το λιθαράκι μου στην οικοδόμηση ενός καλύτερου αύριο για εμένα και τα παιδιά μου ασχολήθηκα με το χώρο της εκπαίδευσης, τον οποίο θεωρώ κλειδί για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Αυτό το έπραξα και συνεχίζω να το πράττω τόσο μέσα από τα μέσα που εργάζομαι (εφημερίδα και ιστοσελίδες) προβάλλοντας το έργο της σχολικής κοινότητας, όσο και μέσα από την δραστηριοποίησή στους Συλλόγους Γονέων πρώτα των Παιδικών Σταθμών, όπου διετέλεσα και πρώτος πρόεδρός του, όσο και τώρα στο Σύλλογο του δημοτικού που φοιτά η κόρη μου.
Δεν σας κρύβω ότι αρχικά ένιωσα μεγάλη απογοήτευση από αυτό που ονομάζουμε «γονεϊκό κίνημα». Άτομα κομματικά καθοδηγούμενα με ξύλινο λόγο, χωρίς ιδέες, προτάσεις, με μόνη αποστολή τη στείρα αντιπολίτευση, καλυμμένη με τον μανδύα των «δυναμικών διεκδικήσεων», κυριαρχούσαν στο μεγαλύτερο μέρος του. Γρήγορα κατάλαβα ότι τα εν λόγω άτομα θα προτιμούσαν τα παιδιά μας να έμεναν σε δομές φιλοξενίας γεμάτες υγρασία και μούχλα, λόγω της αδράνειας της πολιτείας, παρά να αρπάξουν ένα ρολό και να βοηθήσουν στο να βαφτεί ο χώρος. Το μόνο που έκαναν ήταν να ουρλιάζουν «Είναι καθήκον της πολιτείας». Σύμφωνοι, όμως τα παιδιά μας δεν φταίνε και ασφαλώς το ένα δεν αναιρεί το άλλο, το να πιέσουμε την πολιτεία να πράξει το καθήκον της δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε τα παιδιά μας μέσα στην μούχλα. Αμέσως, μαζί με φίλους και συνεργάτες ταχθήκαμε κατά αυτής της λογικής και αντιπαραβάλλαμε ως πρόταση την εξεύρεση λύσεων χωρίς ιδεοληψίες οιασδήποτε φύσεως. Σημασία έχει να διασφαλίζει ότι όλα τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση σε ένα σχολείο σύγχρονο, ανοιχτό, που θα τα βοηθήσει να ανοίξουν τα φτερά τους στο μεγάλο ταξίδι της ζωής.
Όσο βαθιές ρίζες και να έχει ο σκοταδισμός της κομματικής μισαλλοδοξίας πάντα το νέο, το προοδευτικό βρίσκει χώρο να αναπτυχθεί. Αυτό έγινε σαφές όταν η μεγάλη πλειοψηφία των γονέων αγκάλιασε και εξακολουθεί να στηρίζει την προσπάθειά μας αυτή. Δυστυχώς την ίδια ώρα υπάρχουν ακόμα άτομα που αρκούνται σε μια προσπάθεια αποδόμησης του έργου που έχει επιτευχθεί χωρίς να καταθέτουν την παραμικρή δημιουργική πρόταση πλην της «ανάγκης» ατέρμονων διαμαρτυριών χωρίς ουσία. Η εν λόγω στάση καθιστά αυτούς που την υιοθετούν γραφικούς και παράταιρα απομεινάρια μιας εποχής που στο γονεϊκό κίνημα όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία κυριαρχούσε το κομματικό συμφέρον και η στείρα αντιπολίτευση.
Δυστυχώς για αυτούς θα συνεχίσουμε να δίνουμε δυναμικό «παρών» με προτάσεις, λύσεις και ιδέες και μέσα από διάλογο αλλά και πίεση, όπου απαιτείται, θα συνεχίσουμε να δρούμε προς όφελος των παιδιών μας στο νευραλγικό χώρο του σχολείου.