Του Ανδρέα Αρβανιτάκη
arvanitakisan@gmail.com
Αρχισυντάκτη εφ. “Επικοινωνία” Ζωγράφου
Συνδιαχειριστή ιστοσελίδας dznews.gr Τα νέα του Ζωγράφου
Το καλοκαίρι φτάνει σιγά σιγά. Η οικονομία μας εξακολουθεί να είναι χάλια, ο καιρός γίνεται τροπικός, εκεί που σκάμε στη ζέστη ξάφνου ανοίγουν οι ουρανοί και πλημμυρίζουν δρόμοι και παράδρομοι, οι Τούρκοι εξακολουθούν να στέλνουν καραβάνια προσφύγων και ο Τσίπρας μας πάει για «καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια. Έπρεπε σε όλα αυτά να υπάρχει και ένα κερασάκι. Το κερασάκι αυτό υπάρχει και ακούει στο όνομα Κλεισθένης. Ο λόγος για το νομοσχέδιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον οποίο γίνονται μια σειρά αλλαγών με αποκορύφωμα την καθιέρωση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές. Κοινώς θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Οι δημοτικοί σύμβουλοι θα προκύπτουν από τον πρώτο γύρο και μπορεί ο δήμαρχος που τελικά θα επικρατήσει να έχει μειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο.
Ακριβώς τη στιγμή που οι εποχές είναι σκληρές και απαιτούν ισχυρή ηγεσία με τη δυνατότητα τομών προωθείται το ακριβώς αντίθετο, ένα σύστημα χαοτικό στο όνομα δήθεν της ενίσχυσης της δημοκρατίας.
Στην τοπική μας πολιτική σκηνή οι υποψήφιοι δήμαρχοι ξεφυτρώνουν δεξιά, αριστερά στο κέντρο. Προφανώς θα υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές, αλλά πάλι κανείς δεν ξέρει με το νέο σύστημα. Κάποιος βέβαια μπορεί να μου πει κάτσε μήπως γίνουν εκλογές στο μεταξύ και το σύστημα αυτό μείνει στα χαρτιά. Από την άλλη ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του δείχνει ότι θέλει να το πάει μέχρι τέλος. Θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το πόσο «καθαρή» θα είναι η έξοδος και αν θα καταφέρει να πάρει παράταση στην περικοπή των συντάξεων.
Την ίδια στιγμή η αγορά εργασίας αποτελεί ένα χωνευτήρι ανθρώπινων ψυχών χωρίς όρους, χωρίς δικαιώματα, με επιδόματα αντί για μισθούς. Ταυτόχρονα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αρκούνται σε καμιά στάση εργασίας ώστε το τριήμερο να το κάνουν τετραήμερο ευτελίζοντας με τον τρόπο ένα βασικό εργατικό δικαίωμα.
Μπορεί κάτι να αλλάξει, μπορεί να γίνει ένα «μπαμ» και ένας χείμαρρος οργής να σαρώσει τα πάντα όπως τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού σάρωσαν τους στάβλους του Αυγεία, μπορεί ακόμη και να έρθουν «επιτέλους» οι βάρβαροι του Καβάφη. «Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»…