Αποτυχημένη, πρέπει πια να θεωρείται η προσπάθεια της Διοίκησης του Δήμου μας (και προσωπικά της Δημάρχου κας Καφατσάκη) να υποβαθμιστεί το θέμα της μεταφοράς ιδιοκτησίας 26 ακινήτων από το Δήμο μας στο Υπεραμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.
Από τον Ιούνιο που δημοσιεύτηκε το σχετικό ΦΕΚ, μία εκκωφαντική σιωπή έπεσε για το εν λόγω θέμα στη Γεωργίου Ζωγράφου. Μιας και δεν μπορώ να πιστέψω ότι οφείλονταν σε άγνοια και ανικανότητα, η μοναδική εξήγηση που απομένει είναι αυτής του «πονηρού» θαψίματος του ζητήματος με τις προφανείς σκοπιμότητες.
Το εν λόγω ΦΕΚ δεν ανέφερε ακίνητα με λεπτομέρεια (που, Ποιο, Σε ποιο Δήμο, έναντι ποιάς αξίας κλπ) παρά γινόταν αναφορά μόνο σε αριθμούς ΚΑΕΚ.
Σε ερώτηση μάλιστα, στο Δημοτικό συμβούλιο, η απάντηση της Διοίκησης ήταν η εξής: Από …πληροφορίες που είχε ..μάλλον (!!!) τρία ήταν τα ακίνητα που εκχωρήθηκαν. Αυτά. Ήταν α) στα όρια του Δήμου Ζωγράφου και β) δημόσια και όχι δημοτικά.
Τελικά, στα μέσα Οκτωβρίου και σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου η δημοτική παράταξη «Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου», μετά από έρευνα που έκανε (προφανώς στο υποθηκοφυλακείο Ζωγράφου), δημοσιοποίησε λίστα με 26 ακίνητα του Δήμου Ζωγράφου που εκχωρήθηκαν στην «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.» .
Τότε και μόνο τότε, η Διοίκηση του Δήμου αποφάσισε να ενημερώσει το δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας ότι το γνωρίζει και ότι έχει προβεί σε ενστάσεις κατά των εκχωρήσεων .
Τρία, τα ερωτήματα που ζητούν απάντηση.
Α) Αφού τα υποθηκοφυλακεία της Ελλάδος δεν είναι όλα κωδικοποιημένα και αφού ΔΕΝ είναι συνδεδεμένα σε κεντρικό επίπεδο πως γνώριζε το Υπουργείο Οικονομικών τα ακίνητα του Δήμου μας και μάλιστα πως βρήκαν τα ΚΑΕΚ;
Β) Τα ΚΑΕΚ, τα έδωσε κάποιος από το Δήμο Ζωγράφου στο Υπουργείο;
Γ) Αν, τελικά, έδωσαν αυτοί τη λίστα με τα ακίνητα του Δήμου Ζωγράφου, αυτό έγινε επειδή πειθάρχησαν σε κομματική εντολή ή από αγάπη για το ΥΠΕΡταμείο;
Καταλαβαίνω την εξουσία που θέλει να κρύψει πράγματα που την εκθέτουν.
Καταλαβαίνω και τους συνοδοιπόρους της, τους κομματικούς οπαδούς και τους εν γένει στρατευμένους «αριστερούς» της ανανέωσης και του ρεβιζιονισμού, για τους οποίους πάντα φταίει ένας “εχθρός”, (πραγματικός ή φανταστικός).
Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι το πως δεν ντρέπονται να πετροβολούν το κράτος όταν βρίσκονται στη αντιπολίτευση και την αμέσως επόμενη στιγμή κατάληψης της κρατικής δομή φέρονται με τόσο αισχρές ιδιοκτησιακές αντιλήψεις λες και η σηψαιμία της εξουσίας τους χτύπησε σε χρόνο dt..!
Είναι προφανές ότι εάν στο κυβερνητικό θώκο δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνοδοιπόροι της Τίνας Καφατσάκη, σήμερα το «Μαζί για τη Πόλη μας» θα έσκιζε τα ιμάτια του για το ξεπούλημα της δημοτικής υπηρεσίας στα κοράκια των Βρυξελλών και δεν θα περιορίζονταν σε χλιαρές ενστάσεις και διοικητική αλληλογραφία.
Ας μη γελιόμαστε. Κανένας άνθρωπος, πόσο μάλλον η διοίκηση του Δήμου μας, δεν μπορεί να φορά για πολύ καιρό ένα πρόσωπο για τον εαυτό του και ένα διαφορετικό για τον πολύ κόσμο, χωρίς να μπερδευτεί τελικά για το ποιο από τα δυο είναι το αληθινό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μοναδική περίπτωση στη πολιτική ιστορία που πέρασε από τη γέννηση στη σήψη χωρίς να περάσει το ενδιάμεσο στάδιο της δημιουργίας.
Οι πολίτες, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, πίστεψαν σε αυτόν και τα στελέχη του. Του έδωσαν τη δύναμη να αφήσει το δικό του διακριτό στίγμα στην Ελληνική ιστορία.
Και το έκανε. Κρίθηκε, ζυγίστηκε και ευρέθη ελλειποβαρής
Αυτά.
Γράφει ο Δημήτρης Δεληγιαννίδης
Μέλος ΔΣ της Νομαρχιακής Επιτροπής (Β2 Αθηνών) της Νέας Δημοκρατίας