Γράφει ο Ανδρέας Αρβανιτάκης
Αρχισυντάκτης της εφημερίδας “Επικοινωνία”
Συνδιαχειριστής του dznews.gr
Ανοίγει, λοιπόν, η αυλαία των πανελληνίων εξετάσεων. Τα σχολεία θα γεμίσουν με αγχωμένους μαθητές έτοιμους να τεστάρουν τις προσπάθειες που έκαναν τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια και με ακόμα πιο αγχωμένους γονείς, πολλοί εκ των οποίων θεωρούν ότι η δοκιμασία αυτή θα κρίνει το μέλλον των παιδιών τους.
Δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο σφάλμα. Για πολλά χρόνια οι πανελλήνιες εξετάσεις, που αποτελούν την πύλη εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θεωρείται εσφαλμένα ότι θα κρίνει το μέλλον των μαθητών που παίρνουν μέρος σε αυτές. Ότι θα κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που θα γίνουν επιστήμονες και σε αυτούς που θα γίνουν σκουπιδιάρηδες, μπα ατυχές παράδειγμα καθότι αυτοί και λίγες ώρες δουλεύουν και πολύ καλά αμείβονται, ή μάλλον ντιλιβεράδες.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι μία σημαντική στιγμή στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όχι όμως και η καθοριστική. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για την Ελλάδα των μνημονίων, όπου το καλύτερο που έχουν να κάνουν όσοι επένδυσαν χρόνο και χρήμα σε σπουδές, είναι να φύγουν από τη χώρα, όπως έχουν κάνει άνω του μισού εκατομμυρίων Ελλήνων επιστημόνων.
Δυστυχώς, είναι πολλά τα φαινόμενα κατά τα οποία οι γονείς οι ίδιοι προβάλλουν τα θέλω τους στα παιδιά και τα πιέζουν να κάνουν αυτό που οι ίδιοι δεν έκαναν αδιαφορώντας για τα θέλω των παιδιών τους, τα οποία από την πολύ κατήχηση μπορεί και να μην τα ξέρουν. Συνθλίβουν την προσωπικότητα των παιδιών τους κάτω από αφόρητη πίεση να πετύχουν και η επιτυχία στη χώρα μας έχει να κάνει με είσοδο σε συγκεκριμένες σχολές όπως η νομική, η ιατρική, η πληροφορική κλπ άσχετα αν αυτό είναι πραγματικά αυτό που το παιδί το θέλει και το εκφράζει.
Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδί που λόγω του άγχους του υπέστη νευρικό κλονισμό και όταν τελικά πήγε στο νοσοκομείο η απορία των γονέων ήταν αν και κατά πόσο θα προλάβει να δώσει πανελλήνιες.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να υποστηριχτούν στο να κυνηγήσουν τα θέλω και τα όνειρά τους. Αν αυτά περνούν μέσα από τις πανελλήνιες και την τριτοβάθμια εκπαίδευση καλώς αν όχι πάλι καλώς. Το στοίχημα παιδιών και γονιών δεν είναι το παιδί να γίνει γιατρός, δικηγόρος ή μηχανικός αλλά να γίνουν αυτό που θέλουν και ονειρεύονται και πρωτίστως να γνωρίζουν τι είναι αυτό που θέλουν.